Ερμηνεία της εικόνας της Κοίμησης της Θεοτόκου

Για την Κοίμηση της Θεοτόκου δεν έχουμε πληροφορίες από την Καινή Διαθήκη. Γι’ αυτή μαθαίνουμε από την «Απόκρυφον διήγησιν του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου περί της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μαρίας», από το σύγγραμμα «Περί Θείων ονομάτων» του Διονυσίου του Αεροπαγίτη και από τα «Εγκώμια εις την Κοίμησιν» Πατέρων της Εκκλησίας. Την ευσεβή αυτή παράδοση της Εκκλησίας μας συνοψίζει άριστα το εξαποστειλάριο της εορτής της Κοιμήσεως «Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τω χωρίω, κηδεύσατέ μου το σώμα· και συ Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα». 

Advertisements

Κοίμηση της Θεοτόκου – το Πάσχα του καλοκαιριού

Στην Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία ο εορτασμός της Κοίμησης της Θεοτόκου περιλαμβάνει κατά πρώτο λόγο τον θάνατο και την ταφή της Παναγίας και κατά δεύτερο την ανάσταση και τη μετάστασή της στους ουρανούς.

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, όταν ήλθε η στιγμή η Παναγία να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν. Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Προσευχήθηκε στο όρος των Ελαίων, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς και έπειτα, γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμηση της.

Ερμηνεία της εικόνας της Μεταμόρφωσης του Κυρίου

Η εικόνα της Μεταμόρφωσης αποτελεί το κλειδί της ορθόδοξης θεολογίας για τη θέα του Θεού. Το φανερωμένο στους αποστόλους φως ήταν η εκδήλωση της θείας λαμπρότητας, άχρονης και άκτιστης δόξας, μια αναγνώριση των δύο φύσεων του Χριστού, της θεϊκής και της ανθρώπινης. Ταυτόχρονα ήταν μια «προτύπωσις», μια εικόνα της μεταμορφωμένης ανθρώπινης φύσης και θέωσης που χαρίζει το απολυτρωτικό έργο του Χριστού. Η Μεταμόρφωση του Χριστού στο όρος Θαβώρ είναι το αντίστοιχο της Καινής Διαθήκης στην Παλαιά, όπου ο Θεός αποκαλύπτεται στο Μωυσή στο όρος Χωρήβ.

Ήδη απ᾽ τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες έχουμε ενδείξεις ότι γιορταζόταν η Μεταμόρφωση του Χριστού, ενώ από το τέλος του 6ου αιώνα θεσπίστηκε ο εορτασμός στις 6 Αυγούστου. Από την ίδια εποχή προέρχονται και τα πρώτα παραδείγματα της εικονογραφικής τέχνης.

Αγία Κυριακή η Μεγαλομάρτυς

Οι Μάρτυρες κατέχουν τη σημαντικότερη θέση στην Εκκλησία μας, διότι Αυτή είναι θεμελιωμένη στη μαρτυρία, στα βασανιστήρια, στο αίμα και στην ίδια τη ζωή εκείνων. Οι Μάρτυρες γυναίκες υπήρξαν το ίδιο ηρωικές με τους άνδρες, και σε πολλές περιπτώσεις τους ξεπερνούσαν σε θάρρος, ηρωισμό και παρρησία, μπροστά στους δημίους βασανιστές τους! Μια από αυτές είναι και η μεγαλομάρτυς Κυριακή, ένα εύοσμο άνθος πίστεως, ευσέβειας, αγνότητας, ηρωισμού και καρτερίας της αρχαίας Εκκλησίας.

Το Περιβόλι της Παναγιάς (Β’ Μέρος)

Συνεχίζοντας την προσπάθεια μιας γενικής, σύντομης (για το μέγεθος του θέματος) αλλά και πολύπλευρης προσέγγισης, κυρίως γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν καθόλου το Άγιο Όρος και επιθυμούν να το επισκεφθούν, η οποία άρχισε με το Α’ Μέρος, συνεχίζουμε με το παρόν (τελευταίο) Β΄ Μέρος.

Ο Άθως είναι η πλούσια παρακαταθήκη της βυζαντινής τέχνης όπως εκφράζεται με την αγιορείτικη αρχιτεκτονική, ζωγραφική και μικροτεχνία. Και τα τρία αυτά είδη αντιπροσωπεύονται από ένα πλήθος έργων που φέρουν γνήσια τη σφραγίδα της βυζαντινής τεχνοτροπίας και καταπλήττουν με την υψηλή ποιότητά τους.

Το Περιβόλι της Παναγιάς (Α’ Μέρος)

Ένα θέμα που παρουσίαζε ανέκαθεν τρομερό ενδιαφέρον για όλους τους ορθόδοξους χριστιανούς, αλλά ιδιαίτερα για τους Έλληνες, αποτελεί το «Περιβόλι της Παναγιάς» ή, όπως είναι γνωστό στους περισσότερους, το Άγιο Όρος.

Υπήρξε η κοιτίδα των εθνικών μας παραδόσεων και το κομμάτι εκείνο της Ελλάδος, όπου διασώθηκαν για χίλια και περισσότερα χρόνια οι ελληνοχριστιανικές μας παραδόσεις, τα γράμματα και η γνήσια βυζαντινή λατρεία. Είναι η ιερή παρακαταθήκη που εμπεριέχει άγνωστες πηγές για τους ερευνητές της θεολογίας, της φιλοσοφίας, της ιστορίας, της βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης και του ανατολικού μυστικισμού, καθώς επίσης και ένα απέραντο μουσείο με θησαυρούς και κειμήλια της ορθόδοξης παράδοσης.

Κυριακή των Μυροφόρων και Άγιοι εκ Θεσσαλονίκης

«Κατακολουθήσασαι δὲ αἱ γυναῖκες, αἵτινες ἦσαν συνεληλυθυῖαι αὐτῷ ἐκ τῆς Γαλιλαίας, ἐθεάσαντο τὸ μνημεῖον καὶ ὡς ἐτέθη τὸ σῶμα αὐτοῦ,  ὑποστρέψασαι δὲ ἡτοίμασαν ἀρώματα καὶ μύρα. καὶ τὸ μὲν σάββατον ἡσύχασαν κατὰ τὴν ἐντολήν» (Λουκά  23: 55- 56)

Η τρίτη Κυριακή του Πάσχα είναι αφιερωμένη στα πρόσωπα τα όποια συνέργησαν στην ταφή και διάδοση του μηνύματος της Αναστάσεως (επιτελούμε «σύναξη» αυτών): στις Μυροφόρες, πού ήταν ευεργετημένες γυναίκες από τον Χριστό και γι’ αυτό ακολουθούσαν και υπηρετούσαν Αυτόν και τούς Αποστόλους. Επίσης στούς κρυφούς Μαθη­τές του Σωτήρος: τον ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ και τον νομομαθή Φαρισαίο Νι­κόδημο, οι όποιοι τόλμησαν και ζήτησαν από τον Πιλάτο άδεια, για να πάρουν το Σώμα του Ιησού από τον Σταυρό.