Το ανδραγάθημα του πλοιάρχου Βότση, στις 18 Οκτωβρίου 1912, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με τον τορπιλισμό του τουρκικού πολεμικού πλοίου «Φετχί Μπουλέντ» ήταν αρκετό για να τού προσδώσει τον τίτλο του «μπουρλοτιέρη του Θερμαϊκού». Από τότε έμεινε στην Eλληνική Iστορία ως ένας από τους σημαντικότερους ήρωες του Έθνους. Continue Reading
Κατά τον Α΄Βαλκανικό Πόλεμο, μετά τη μάχη του Σαρανταπόρου, οι πληροφορίες έδειχναν ότι ο όγκος των τουρκικών δυνάμεων είχε τραπεί προς Βορρά. Για τον λόγο αυτόν, ο αρχιστράτηγος Κωνσταντίνος αποφάσισε να κινηθεί προς Μοναστήρι. Ωστόσο, ύστερα από τις κινήσεις των Βουλγάρων, για τους οποίους η Θεσσαλονίκη αποτελούσε το μεγάλο έπαθλο, ο Στρατός Θεσσαλίας στράφηκε ανατολικά και προέλασε προς Θεσσαλονίκη, αφήνοντας μόλις μία μεραρχία να καλύπτει το πλευρό του από Βορρά. Η κίνηση αυτή ήταν παρακινδυνευμένη, αλλά η Θεσσαλονίκη ήταν πρωταρχικός αντικειμενικός σκοπός. Κατά τη διάρκειά της ο Ελληνικός Στρατός έδωσε τη μάχη των Γιαννιτσών. Continue Reading
Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς (1833-1897) δραστηριοποιούταν ως έμπορος. Μητέρα του ήταν η Ελένη Βουτσινά, κόρη εύπορου Κεφαλλονίτη εμπόρου από την Οδυσσό. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τον Παρακάλαμο Πωγωνίου της Περιφερειακής Ενότητας Ιωαννίνων. Το 1886 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός Πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη (1872-1973), κόρη του τραπεζίτη και πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον στρατιωτικό Μιχαήλ Μελά (1894-1950) και τη χημικό Ζωή Μελά – Ιωαννίδη (1898-1996). Continue Reading
Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1912, το Μαυροβούνιο κήρυξε πρώτο τον πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής αυτοκαρατορίας. Στις 5 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ακολούθησαν η Σερβία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα, αρχίζοντας έτσι τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο. Την ημέρα εκείνη η Ελληνική Στρατιά Θεσσαλίας πέρασε την ελληνοτουρκική μεθόριο, προελαύνοντας βόρεια.
Τα στενά του Σαρανταπόρου* ήταν η μοναδική τοποθεσία, όπου τα τουρκικά στρατεύματα μπορούσαν να ανακόψουν την ελληνική προέλαση. Ο Γερμανός στρατηγός φον Ντερ Γκολτς, οργανωτής του Τουρκικού Στρατού, είχε πει ότι τα στενά «θα ήταν ο τάφος του Ελληνικού Στρατού». Ωστόσο, τα ελληνικά στρατεύματα τον διέψευσαν.
Η γρήγορη και νικηφόρα έκβαση της μάχης του Σαρανταπόρου αύξησε το ηθικό του Ελληνικού Στρατού και άνοιξε τις «πύλες» για την απελευθέρωση στη συνέχεια της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας. Continue Reading
Είναι ζήτημα εάν στην παγκόσμια ιστορία του πολεμικού ναυτικού θα μπορούσαμε να συναντήσουμε άλλο πολεμικό πλοίο, που να συνδέθηκε για σχεδόν μισό αιώνα με την ιστορία και τα πεπρωμένα ενός έθνους. Το θωρακισμένο καταδρομικό «Γ. Αβέρωφ», μοναδική ίσως εξαίρεση, μαζί με την προσωπικότητα και το πατριωτικό ήθος του ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με τη διαμόρφωση ιστορικών γεγονότων εθνικής εμβέλειας, χωρίς ουδέποτε να γνωρίσει την ήττα και την ατίμωση, συνιστώντας αδιαμφισβήτητα το ενδοξότερο πλοίο της νεώτερης ελληνικής ναυτικής ιστορίας. Continue Reading
Γύρω από την ίδρυση του Νεοελληνικού Κράτους υπάρχουν τέσσερις σημαντικές ημερομηνίες: H 25 Μαρτίου 1821 (όριο έναρξης της επανάστασης), η 8/20 Οκτωβρίου 1827 (ναυμαχία Ναυαρίνου), η 3 Φεβρουαρίου 1830 (Πρωτόκολλο Ανεξαρτησίας) και η 7 Μαΐου 1832 (ανακήρυξη του Βασιλείου της Ελλάδος, με πρώτο μονάρχη τον Όθωνα).
Η πιο καθοριστική όμως από αυτές, υπήρξε η ναυμαχία του Ναβαρίνου, όπου ο συμμαχικός στόλος κατενίκησε και βύθισε τον τουρκοαιγυπτιακό, ξεκαθαρίζοντας πια ότι η Ελλάδα θα γινόταν αυτόνομο κράτος. Αδιαμφησβήτητα, χωρίς το Ναυαρίνο, η έκβαση της Ελληνικής Iστορίας (και όχι μόνο) θα ήταν διαφορετική! Continue Reading
Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-1913 αναμφισβήτητα αποτελούν ιστορικό ορόσημο στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας και μία από τις μεγαλύτερες εξάρσεις του Έθνους. Χωρίζονται στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο (1912-13) και στο Β’ Βαλκανικό Πόλεμο (1913). Ο πρώτος διεξάχθηκε κατά της Τουρκίας από τη συμμαχία Ελλάδας, Βουλγαρίας, Σερβίας, Μαυροβουνίου και ο δεύτερος κατά της Βουλγαρίας από τη συμμαχία Ελλάδας και Σερβίας.
Κατά τους πολέμους αυτούς όλοι οι Έλληνες αδελφωμένοι σε εθνική πανστρατιά και με ζηλευτή ομοψυχία αποδύθηκαν σ’ έναν τιτάνιο αγώνα. Ακλόνητη πίστη όλων ήταν η απελευθέρωση των εθνικών εδαφών και των ομοεθνών μας που εξακολουθούσαν να βρίσκονται υπό τον ζυγό των Τούρκων και καθημερινά υπέφεραν τον φυλετικό και θρησκευτικό φανατισμό τους. Επιπλέον η Ελλάδα επιθυμούσε να αποπλύνει την ήττα του “Άτυχου Πολέμου” του 1897, που τόσα δεινά της είχε αποφέρει. Continue Reading
